چراغ‌های خورشیدی یک راه حل ارزان و سازگار با محیط زیست برای روشنایی فضای باز هستند. آنها از یک باتری قابل شارژ داخلی استفاده می‌کنند، بنابراین نیازی به سیم‌کشی ندارند و تقریباً در هر جایی می‌توانند قرار گیرند. چراغ‌های خورشیدی از یک سلول خورشیدی کوچک برای "شارژ قطره‌ای" باتری در طول ساعات روز استفاده می‌کنند. این باتری پس از غروب خورشید، دستگاه را تغذیه می‌کند.
باتری‌های نیکل-کادمیوم
بیشتر چراغ‌های خورشیدی از باتری‌های نیکل-کادمیوم قابل شارژ سایز AA استفاده می‌کنند که باید هر یک یا دو سال یکبار تعویض شوند. باتری‌های نیکل-کادمیوم برای کاربردهای چراغ خورشیدی در فضای باز ایده‌آل هستند زیرا باتری‌های مقاومی با چگالی انرژی بالا و عمر طولانی هستند.
با این حال، بسیاری از مصرف‌کنندگان طرفدار محیط زیست ترجیح می‌دهند از این باتری‌ها استفاده نکنند، زیرا کادمیوم یک فلز سنگین سمی و بسیار تحت نظارت است.
باتری‌های نیکل-متال هیدرید
باتری‌های نیکل-متال هیدرید مشابه باتری‌های نیکل-کادمیوم هستند، اما ولتاژ بالاتری ارائه می‌دهند و طول عمر آنها بین سه تا هشت سال است. آنها برای محیط زیست نیز ایمن‌تر هستند.
با این حال، باتری‌های NiMH در صورت شارژ تدریجی می‌توانند خراب شوند، که این امر آنها را برای استفاده در برخی از چراغ‌های خورشیدی نامناسب می‌کند. اگر قصد استفاده از باتری‌های NiMH را دارید، مطمئن شوید که چراغ خورشیدی شما برای شارژ آنها طراحی شده است.
باتری‌های لیتیوم-یون
باتری‌های لیتیوم-یونی به طور فزاینده‌ای محبوب هستند، به خصوص برای انرژی خورشیدی و سایر کاربردهای سبز. چگالی انرژی آنها تقریباً دو برابر نیکل-کادمیوم است، به نگهداری کمی نیاز دارند و برای محیط زیست ایمن‌تر هستند.
از معایب آن می‌توان به طول عمر کوتاه‌تر آنها نسبت به باتری‌های NiCad و NiMH و حساسیت به دماهای بسیار بالا اشاره کرد. با این حال، تحقیقات مداوم در مورد این نوع باتری نسبتاً جدید احتمالاً این مشکلات را کاهش داده یا حل خواهد کرد.
زمان ارسال: ۲۲ فوریه ۲۰۲۲